Strony internetowe raz Polacy występujący w klubie.

www.arsenal.com - oficjalna strona klubu
www.gunners.com.pl - Polsko-Angielksa strona klubu
www.kanonierzy.com - najwieksza poslka strona o Arsenalu .
www.arsenal.of.pl - polskie centrum informacji o klubie


Polakami występującymy w klubie są bramkarze : Wojciech Szczęsny ( podtsawowy zawodnik) oraz Łukasz Fabiański ( rezerwowy) . Obydwaj Ci bramkarze co ciekawe przeszli do Londynskiego klubu z ataką samą cene z takiego samego klubu , za Szczęsnego Arsenal w 2004 roku zapłacił 1,3 mln Euro ( Wojtek miał wtedy zaledwie 16 lat) Łukassz z Legii odszeł 3 lata pozniej rowniez za 1.3 mln Euro

Z lewej , Szczęsmy po prawej Fabiański.

Drużyna kobiet

Kobiecy zespół Arsenalu powstał w 1987 roku, zaś w 2002 roku stał się półprofesjonalnym zespołem. Funkcję szkoleniowca drużyny pełni Laura Harvey. Arsenal L.F.C. jest najbardziej utytułowanym żeńskim klubem w Anglii; obecnie jest mistrzem kraju oraz posiadaczem FA Women's Cup i FA Women's Premier League Cup; w sezonie 2006/2007 zawodniczki wygrały rozgrywki Ligi Mistrzów Kobiet i stały się pierwszym angielskim klubem, który tego dokonał^[ Zespół mężczyzn oraz kobiet są formalnie odrębnymi jednostkami, jednak są także ze sobą powiązani; przez jeden sezon żeński zespół grał swoje mecze na Emirates Stadium, mimo iż zazwyczaj rozgrywał spotkania na stadionie klubu Boreham Wood

Stadiony

Arsenal Stadium, często określany jako Highbury, był obiektem klubu od 1913 roku do maja 2006 roku. Został zaprojektowany przez Archibalda Leitcha. Miał wygląd podobny do wielu piłkarskich stadionów w Wielkiej Brytanii na początku XX wieku. Posiadał jedną zadaszoną trybunę oraz trzy trybuny z miejscami stojącymi^[. W latach 30. odbył się remont stadionu, wybudowano dwie nowe trybuny w stylu art déco, zachodnią oraz wschodnią. Otwarto je kolejno w 1932 i 1936 roku^, poza tym dodano dach nad północną trybunę, który później został zbombardowany w czasie II wojny światowej i do 1954 roku nie odbudowano go


 W lipcu 2006 roku budowa została ostatecznie zakończona. Stadion został nazwany Emirates Stadium z powodu sponsora Arsenalu, linii lotniczych Emirates, z którymi umowę podpisano na rekordową w Premier League sumę 100 milionów funtów. Niektórzy kibice stadion określają jako Ashburton Grove lub Grove, ponieważ nie akceptują nazw obiektów, w których znajduje się nazwa sponsora. Obiekt będzie nosił nazwę Emirates Stadium do 2012 roku, zaś linie lotnicze będą sponsorem koszulek do końca sezonu 2013/2014.

Emirates stadium - aktualny stadion Arsenalu

Stroje

Od początku istnienia klubu zawodnicy Arsenalu nosili czerwone koszulki oraz białe spodenki i getry. W północnym Londynie pojawiły się one wraz z dwoma byłymi zawodnikami Nottingham-Forest – Fredem Beardsleyem i Morrisem Batesem. W czasie gdy powstawał pierwszy klub w Woolwich zawodnicy ci nie mogli znaleźć strojów, więc napisali do swojej byłej drużyny. W odpowiedzi otrzymali zestaw strojów i piłkę^[. Koszulka była ciemnoczerwona, spodenki i getry zaś niebieskie


Obecne strój Kanonierów

 

W 1933 roku Herbert Chapman dodał do strojów białe rękawy oraz zmienił odcień czerwieni na jaśniejszy. Pochodzenie białych rękawów nie jest do końca znane. Jedna z teorii mówi, że Chapman zauważył na trybunach w czasie meczu kibica noszącego czerwony sweter bez rękawów na białej koszulce, inna zaś, że inspiracją był widok Toma Webstara, który grał z Chapmanem w golfa. Arsenal taką koszulkę i spodenki nosił już zawsze, z wyjątkiem dwóch sezonów. Pierwszym był 1966/1967, w którym to klub nosił całą koszulkę czerwoną, białe rękawy powróciły już w następnym sezonie. Drugim wyjątkiem był sezon 2005/2006, ostatni na Highbury. Arsenal nosił wówczas taki strój jak w 1913 roku, kiedy to rozpoczynał grę na tym obiekcie.
Stroje Arsenalu były inspiracją przynajmniej dla trzech innych zespołów. W 1909 roku Sparta Praga grała w ciemnoczerwonych koszulkach, podobnych do ubieranych w tamtym czasie przez Arsenal W 1938 roku także Hiberni wzorował się na londyńskim klubie (białe rękawy na zielono-białej koszulce). Z kolei w latach 40. prezydent SC Braga - José Antunes Guimarães, zmienił strój swojej drużyny na duplikat zestawu londyńskiego klubu: czerwona koszulka i białe rękawy oraz białe spodenki. Dzięki temu klub ten doczekał się przydomku Os Arsenalistas. Takich strojów drużyny te używają obecnie.
Przez wiele lat wyjazdowe stroje Arsenalu były biało-czarne. Od sezonu 1969/1970 zawodnicy na meczach wyjazdowych nosili żółte koszulki i niebieskie spodenki. W sezonie 1982/1983 odstąpili od tego i ubierali zielono-granatowe stroje. Od początku lat 90. Arsenal regularnie co sezon zmienia stroje wyjazdowe. W tym czasie piłkarze nosili między innymi kilka odcieni niebieskiego i różne wersje tradycyjnych żółto-niebieskich strojów (między innymi w sezonie 2001/2002 koszulki Arsenalu były barwy złotej, a w latach 2005–2007 zespół nosił żółto-szare stroje)
Stroje Arsenalu produkowało wiele firm; od lat 30. do początku lat 70. robiła to Bukta, następnie Umbro (lata 70.–1986), Adidas (1986–1994) i od 1994 roku Nike. Od lat 80. na strojach Arsenalu pojawia się także logo sponsora. W latach 1982–1999 było to JVC, następnie Sega (1999–2002), O2 (2002–2006), a od 2006 roku jest to linia lotnicza Emirates

Herb

Na pierwszym herbie klubu, używanym od 1888 do 1913 roku widniały trzy armaty (mylone także z kominami), skierowane ku górze. Nawiązywały do militarnego obszaru, w którym siedzibę miał klub. U podstawy armat widniały także wyrzeźbione herby lwów. Herb ten był podobny do używanego przez hrabstwo Woolwich. Następnie klub przez 9 lat nie miał herbu. Jednak w 1922 roku herb został przywrócony; widniała na nim już jedna armata skierowana na wschód oraz przydomek zespołu The Gunners. W sezonie 1925/1926 została odwrócona na zachód, zmniejszono też jej lufę. Klub w 1949 roku zmienił ponownie swój herb; w górnej części dodano napis "Arsenal" w piśmie gotyckim oraz herb hrabstwa Islington, zaś na dole łacińskie motto klubu Victoria Concordia Crescit ("harmonia rodzi zwycięstwo"). Wersja ta została zaprojektowana przez redaktora programów meczowych Harry'ego Homera^[. Z biegiem czasu zmieniały się kolory herbu, widniała na nim barwa czerwona, złota oraz zielona.

Obecny herb Arsenalu

                                                                             Pierwszy herb Arsenalu

Historia klubu

Arsenal został założony jako Dial Square w 1886 roku przez pracowników zakładów zbrojeniowych Royal Arsenal. Później klub został przemianowany na Royal Arsenal. W 1891 roku ponownie zmienił nazwę, na Woolwich Arsenal i stał się profesjonalnym zespołem. Dwa lata później dołączył do the Football League i rozpoczął grę w Second Division. W 1904 roku awansował do First Division, ówczesnej najwyższej ligi piłkarskiej w Anglii. Z powodu swojego położenia geograficznego, na mecze Arsenalu chodziło mniej osób niż na inne spotkania. Spowodowało to kłopoty finansowe klubu. Arsenal został w tym samym czasie przejęty przez Henry'ego Norrisa. Chciał on przenieść siedzibę zespołu i w 1913 roku, krótko po spadku Arsenalu do Second Division, zespół przeprowadził się na nowy stadion – Arsenal Stadium w Highbury. Następnego roku z nazwy klubu usunięto "Woolwich" i od tego czasu klub nosi nazwę Arsenal. W 1919 roku zespół zajął piąte miejsce w lidze, mimo to w kontrowersyjnych okolicznościach awansował do First Division kosztem swojego lokalnego rywala, Tottenhamu Hotspur.

 

W 1925 roku Herbert Chapman został trenerem Arsenalu. Wcześniej dwukrotnie został mistrzem Anglii z Huddersfiel Town (w sezonach 1923/1924 i 1924/1925). Poprowadził on klub do pierwszych znaczących sukcesów zmieniając taktykę Arsenalu. Sprowadził do klubu Alexa Jamesa i Cliffa Basti. Arsenal w 1930 roku zdobył Puchar Anglii, zaś w sezonach 1930/1931 oraz 1932/1933 został mistrzem kraju. Poza tym dzięki inicjatywie Chapmana, lokalna stacja metra zmieniła swoją nazwę z "Gillespie Road" na "Arsenal".

Chapman zmarł nagle na zapalenie płuc w 1934 roku i jego miejsce zajęli Joe Shaw i George Allison. Pod ich wodzą Arsenal jeszcze trzykrotnie został mistrzem kraju (w sezonach 1933/1934, 1934/1935 i 1937/1938). Zdobył również Puchar Anglii w 1936 roku. Następnie wielu podstawowych graczy zaczynało kończyć swoje kariery i klub nie osiągał już sukcesów. Gdy wybuchła II wojna światowa w 1939 roku, rozgrywki piłkarskie w Anglii zostały zawieszone

Arsenal - nazwa

Arsenal Football Club (przydomek Kanonierzy; ) – angielski klub piłkarski z siedzibą w północnym Londynie, w dzielnicy Holloway. Jest jedną z najbardziej utytułowanych angielskich drużyn, 13-krotnym mistrzem kraju, 10-krotnym zdobywcą Pucharu Anglii i najdłużej utrzymującym się w najwyższej klasie rozgrywkowej zespołem w Anglii – od 1919 roku.
Arsenal został założony w 1886 roku i był pierwszym klubem z południa Anglii, który dołączył do The Football League, w 1893 roku. W latach 30. klub pięć razy był mistrzem kraju i zdobył dwa Puchary Anglii. Po II wojnie światowej klub osiągał mniej sukcesów. W sezonie 1970/1971 Arsenal zdobył dublet. Od lat 90. pięciokrotnie wygrywał rozgrywki Pucharu Anglii, oraz czterokrotnie był mistrzem Anglii. W sezonie 2003/2004 Arsenal zdobył tytuł mistrza Anglii bez żadnej porażki i został drugą drużyną, która to uczyniła (a pierwszą, która nie przegrała w 38 meczach). Dwa lata później dotarł do finału Ligi Mistrzów, w którym przegrał z FC Barcelona.
Tradycyjnymi barwami klubu są czerwony i biały. Barwy te w historii klubu przyjmowały różne odcienie. Arsenal zmieniał także swój stadion; początkowo mieścił się on w Woolwich, w południowo-wschodnim Londynie, w 1913 roku drużyna przeniosła się na północ miasta, do Arsenal Stadium w Highbury. W 2006 roku klub przeprowadził się na Emirates Stadium położony w Holloway.
Klub posiada liczną i wierną grupę kibiców. Największym rywalem zespołu jest Tottenham Hotspur, a mecze Arsenalu z tym klubem określane są jako derby północnego Londynu. Arsenal jest jednym z najwartościowszych klubów w Anglii. Szacowana jego wartość w 2008 roku wynosiła ponad 600 milionów funtów. Dzięki swojej renomie regularnie pojawia się w brytyjskich mediach. Zespół kobiecy Arsenalu jest najbardziej utytułowaną żeńską drużyną piłkarską w kraju